Het verhaal van Iris begint in haar jeugd. Dat was geen fijne tijd. Iris: “Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 5 jaar was. Ik heb vele jaren doorgebracht in kostscholen. Een echt thuis had ik dus niet, terwijl je dat als kind natuurlijk wel nodig hebt. Toen ik later bij mijn vader mocht wonen, werd het niet veel beter. Ik hing veel rond op straat, de mensen in het dorp noemden mij een zigeunermeisje”.
Ook in de liefde zat het niet mee. Zelf denkt ze dat dit met haar traumatische jeugd te maken heeft. “Ik had een negatief zelfbeeld en bijna geen zelfvertrouwen. Mannen vertrouwde ik niet. De relatie met mijn eerste vriend, waaruit mijn enige zoon is geboren, heeft 10 jaar geduurd. Het was zeker een mooie tijd, maar ik was steeds bang om hem kwijt te raken. Uiteindelijk heb ik er zelf een punt achter gezet”.
Via een datingsite ontmoette Iris haar nieuwe vriend. Ze viel voor zijn charmes en dacht nu eindelijk de ware te hebben gevonden. “Ik had een leuke baan bij een sportzaak in Roermond en was onafhankelijk. Hij was de eerste man die ik echt vertrouwde. Na een poos kwam ik erachter dat hij niet eerlijk tegen me was. Er waren allerlei financiële zaakjes waar ik geen verstand van had. Hij had een eigen zaak en maakte misbruik van mijn gebrek aan financiële en zakelijke kennis. Daardoor kreeg ik problemen met de fiscus en de gemeente. Hij zag ook wat dit met me deed en heeft de relatie toen beëindigd. Ik zat financieel aan de grond. De schulden stapelden zich op. Toen ben ik geestelijk ingestort”.
Een behandeltraject bij een psycholoog was het begin van een herstel. “Er moest iets veranderen, ik wilde mijn onafhankelijkheid weer terug. Via de woningvereniging kwam ik in contact met een overwegingsgroep. Een groep waarin mensen met uiteenlopende problemen elkaar ontmoeten en ervaringen uitwisselen. In zo’n groep krijg je als het ware een spiegel voorgehouden. Dat bleek bij mij te werken”.
Iris werd ervaringsdeskundige. Met hulp van een maatschappelijk werker hielp ze mee met het opzetten van andere overwegingsgroepen in Roerdalen. “Dat gaf me heel veel zelfvertrouwen, ik leerde mezelf kennen en kreeg een positiever zelfbeeld. Door mijn jeugd is die basis niet gelegd, dus ik had wat in te halen. Nu ben ik zover dat ik kan zeggen dat ik mijn leven weer op de rit heb. Ik ben inmiddels schuldenvrij en heb nu zelf de touwtjes in handen!”De toekomst van Iris krijgt weer wat kleur. “Mijn vertrouwen in mensen heeft uiteraard wat deukjes opgelopen. Ik merk soms dat ik nog wat achterdochtig ben. Toch ga ik er iets van maken. Mijn zoon staat gelukkig op eigen benen, daar ben ik blij om. Ik wil graag werken, zodat ik die uitkering niet meer nodig heb. Het werk als ervaringsdeskundige doe ik nu vrijwillig, daar ga ik zeker mee door. Maar een betaalde baan is wat ik wil”.
