Toen Jace in groep 3 van de basisschool zat, merkte hij voor het eerst dat het meisjeslichaam niet bij hem paste. Nu, ruim 11 jaar later is Jace in transitie. Dit is iets waar hij open over praat. Jace staat stevig in zijn schoenen en is voor niemand bang.

Jace (17) is iedere woensdagavond te vinden in de jongerensoos in de Blokhut in Vlodrop. Hij heeft lang in Herkenbosch gewoond, maar sinds enkele jaren woont hij bij zijn moeder in Roermond. Toch is hij nog regelmatig in Herkenbosch. “Ik werk enkele avonden per week in een frituur in Herkenbosch, dat bevalt mij erg goed. Leuke collega’s, een prima baas en het verdient wel lekker”.

In het begin van zijn transitietraject vond hij een goede gesprekspartner in Michelle, destijds de jongerenwerker van Roerdalen. “Voor mij was het belangrijk om erover te kunnen praten. Ik ben van nature heel direct en open, bij Michelle kon ik mijn verhaal kwijt. Dat heeft me erg geholpen. Later ben ik met Boris (de opvolger van Michelle) op dezelfde voet verdergegaan”.

Volgens Boris is Jace een echte aanpakker, een harde werker en een doorzetter. Iemand die precies weet wat hij wil. Jace: “Als je in transitie zit, moet je wel geduld hebben. Op dit moment ben ik bezig met een hormoonkuur, maar voor mijn gevoel sta ik stil. Als je dit meemaakt, zie je pas hoeveel wachtlijsten er zijn. Dat is echt balen. Voor mij zou het sneller mogen gaan, maar dat gaat helaas niet”.

In zijn omgeving ervaart Jace geen vervelende dingen. “Ik zeg altijd: ze moeten mij maar accepteren zoals ik ben. Iedereen mag vragen stellen. Maar als het antwoord je niet bevalt, moet je maar niets vragen. En anders bekijk het maar!” Terwijl hij dit zegt, schieten zijn ogen vuur. Toch is hij, aldus Boris, een zachtaardig iemand, met een klein hartje. Jace: “Dat klopt. Maar soms flap ik er iets uit, omdat ik nu eenmaal heel direct ben. Ook bij mijn moeder, maar daar heb ik dan weer spijt van, want dat verdient zij niet. Zij heeft me altijd alleen opgevoed, ze betekent alles voor mij”.

Naast zijn baantje bij de frituur en het luisteren naar muziek volgt Jace nu een MBO-opleiding. Hij heeft al verschillende studierichtingen geprobeerd, maar nu weet hij wat hij wil. “Ik wil later met jongeren werken. Ik merk nu zelf wat dit betekent, en wat de meerwaarde van dit werk is. Het is niet voor niets dat ik iedere woensdagavond met mijn brommer vanuit Roermond naar de Blokhut ga”.

Jace is een vlotte jongen: moderne kleren, hippe sportschoenen, brommer en een blitse helm. Van zijn transitie merk je niets. “Zelf vind ik wel dat mijn stem iets lager klinkt, dat komt natuurlijk door die hormonen. Ik hoor dat van anderen. Maar verder, laat mij m’n gang maar gaan en neem me zoals ik ben. Die houding zou iedereen moeten hebben. Toch?”